Financieel perspectief

Een gezonde financiële positie komt tot uitdrukking in een sluitende begroting met een structureel evenwicht en voldoende weerstandsvermogen. Op deze begroting is het volgende van toepassing:

• de Najaarsnota 2025, de Programmabegroting 2026 en de bijhorende meerjarenraming 2027-2029 zijn structureel sluitend;
• een positieve begrotingsresultaat van € 38,89 mln. in 2026; in 2027 is de begrotingsruimte € 49,86 mln., in 2028 is € 39,90 mln. en in 2029 € 44,99 mln.
• er is voldoende weerstandsvermogen om de financiële risico’s te dekken (surplus weerstandsvermogen € 841 mln.);
• de onbenutte belastingcapaciteit, als onderdeel van het surplus in het weerstandsvermogen, bedraagt € 89 mln. per jaar;
• conform het Coalitieakkoord 2023-2027 was € 210,5 mln. gereserveerd voor nieuw beleid in programmareserves, waarvan 80% reeds is geprogrammeerd;
• een solide eigen vermogen van € 1.41 miljard geprognosticeerd per 31-12-2026;
• een solide financieringspositie, waardoor de behoefte aan Vreemd Vermogen beperkt is;
• de financiële kengetallen (zie paragraaf Weerstandsvermogen) vertonen een zelfde beeld.

Daarmee concluderen wij dat puur vanuit financieel perspectief de financiële positie gezond is. Dit blijft altijd een momentopname en de meerjarenraming blijft een punt van zorg. De meerjarenraming blijft daarom voor wat betreft de inkomsten en het begrotingsresultaat in grote mate onzeker. Dit vanwege de verwachte negatieve effecten van herijking van het provinciefonds. Het beleid van het nieuwe kabinet ná de landelijke verkiezingen kan van invloed zijn voor de provinciale inkomsten. Ook geopolitieke ontwikkelingen kunnen van invloed zijn. 

Behoud van structureel evenwicht: strategisch voorsorteren maar wachten op impact
In de Voorjaarsnota 2025 zijn uw Staten uitgebreid geïnformeerd over de mogelijkheden en beperkingen om dit structurele evenwicht te handhaven. 

Ondanks de ruime begrotingsresultaten is het raadzaam om terughoudend te zijn met het aangaan van structurele verplichtingen. Deze voorzichtige benadering is ook toegepast op de gepresenteerde financiële resultaten van de begroting en meerjarenraming. 

Voor specifieke toelichtingen op de diverse onderdelen verwijzen wij naar de aparte paragrafen over onze begroting en meerjarenraming, balansinformatie en de grondslagen.

In dit kengetal komt tot uitdrukking of de Provincie over voldoende structurele baten beschikt om de structurele lasten te dekken. Dit cijfer helpt mee om te beoordelen welke structurele ruimte de Provincie heeft om de eigen lasten te dragen of welke structurele stijging van de baten of structurele daling van de lasten daarvoor nodig is. Wanneer dit percentage negatief is, betekent dit dat het structurele deel van de baten onvoldoende ruimte biedt om de structurele lasten te blijven dragen. Een positief percentage betekent dat de structurele baten toereikend zijn om de structurele lasten (waaronder de financieringslasten) te dekken. Een cijfer van rond de nul (tussen – 0,4 en 0,4) betekent dat structurele baten en lasten min of meer in evenwicht zijn.

Uit de cijfers blijkt dat de begroting 2026 en bijhorende meerjarenraming structureel in evenwicht zijn. De stijging van 2021 t/m 2023  is te verklaren uit de voordelige jaarrekeningresultaten. De dalende trend vanaf 2023 kenmerkt zich door een sterkere stijging van de structurele lasten ten opzichte van de structurele baten.   

Het solvabiliteitsratio geeft inzicht in de mate waarin de Provincie Limburg in staat is aan haar financiële verplichtingen te voldoen. Het geeft de verhouding tussen het eigen vermogen en de totale balansomvang weer. Hoe hoger het percentage, hoe gunstiger dit is voor de financiële weerbaarheid van de Provincie.  
Uit de meerjarige ontwikkeling van deze ratio blijkt dat deze ratio een stabiel beeld geeft over de periode 2014-2029. Een voorbehoud moet worden gemaakt over de periode 2027-2029. De verwachting is dat dit ratio nog beperkt zal dalen als gevolg van inzet van programmareserves in deze en volgende Statenperiode om de beleidskaders uit te kunnen voeren. Ook na deze inzet is echter nog steeds sprake van een gunstig solvabiliteitsratio.

De netto-schuldquote geeft inzicht in het niveau van de provinciale schuldenlast ten opzichte van het totaal van de baten. Het geeft daarmee een indicatie van het beslag dat de financieringslasten op de exploitatie leggen en daarmee op de vrije ruimte van de exploitatiebegroting. Hoe hoger de schuld, hoe hoger de schuldquote. Als gevolg van de investeringsstrategie zien wij de schuldquote stijgen. Maar ook hier is nog steeds sprake van gezonde verhoudingen.